باطری لیتیوم پلیمر 401119 با ظرفیت 400mah

باتری های لیتیوم پلیمر Lithium polymer battery باتری هایی سبک و دارای چگالی انرژی بیشتر نسبت به حجم آن می باشد.باتری های لیتیوم پلیمر استاندارد دارای ولتاژ 3.7 ولت و در ظرفیت های مختلف تولید می شوند.، با معرفی دستگاههای هوشمند و لزوم سبک بودن و باریک بودن آنها کاربرد باتریهای لیتیوم پلیمر هر روز بیشتر می شود .کاربرد این سایز باتریهای لیتیوم پلیمر در انواع دستگاههای اندازه گیری، فرستنده های رادیویی، هندزفری های بلوتوث و در کل هر دستگاهی که نیاز به ظرفیت بالای باتری و ضخامت کم و وزن کم دارند، می باشد.

این باتری لیتیوم پلیمری با کد ۴۰۱۱۱۹ دارای ولتاژ ۳.۷ ولت و ظرفیت ۱۰۰ میلی آمپر ساعت بوده که برای استفاده های مختلف، مناسب است .

موارد استفاده:

•  سیستم ربات هوشمند
• GPS Tracker، اسباب بازی الکتریکی، ساعت هوشمند، بلوتوث
• سیستم خورشیدی کوچک، لوازم کوچک هوشمند
• روشنایی: خیابان نور خورشیدی، چراغ های LED، چراغ چمن، لامپ خیش و غیره

منشأ طراحی سلول‌های لیتیوم-پلیمر به باتری‌های لیتیوم-یون و لیتیوم- فلز برمی‌گردد. تفاوت اصلی سلول‌های لیتیوم- پلیمر این است که به ‌جای استفاده از الکترولیت لیتیوم – نمک (مانند LiPF) که در حلال ارگانیک مانند (EC/DMC/DEC) نگه‌داری می‌شود، در این باتری‌ها از الکترولیت پلیمر جامد (SPE) مانند اکسید پلی‌اتیلن (PEO)، پلی آکریلونایتریل (PAN)، پلی متیل متاکریلات (PMMA) یا پلی وینیلیدین فلوراید (PVdF) استفاده‌شده‌است.

الکترولیت‌های جامد را در سه دسته می‌توان طبقه‌بندی کرد: SPE خشک، SPE ژله‌ای و SPE متخلخل. SPE خشک در اولین باتری‌های ساخته‌شده از این نوع در سال ۱۹۷۸ توسط میشل آرماند در دانشگاه دومین و شرکت‌های ANVAR و Aquitaine Elf فرانسه و شرکت Hydro Quebec کانادا مورد استفاده واقع شد. از سال ۱۹۹۰ چندین شرکت مانند Mead و Valence در ایالات‌متحده و GS Yuasa در ژاپن باتری‌هایی با SPE ژله‌ای تولید کردند. در سال ۱۹۹۶، شرکت Bellcore در ایالات‌متحده سلول لیتیوم پلیمری قابل شارژ با SPE متخلخل را به بازار عرضه کرد.

یک سلول معمولی شامل سه جزء اصلی است: الکترود مثبت، الکترود منفی، جداکننده و الکترولیت. جنس جداکننده نیز می‌تواند پلیمری به شکل لایه‌نازک متخلخل پلی‌اتیلن (PE) یا پلی‌پروپیلن (PP) باشد؛ بنابراین حتی زمانی که سلول الکترولیت مایع دارد، هنوز بخشی از آن یک پلیمر محسوب می‌شود. علاوه بر این، الکترود مثبت شامل سه بخش لیتیوم-اکسید فلز واسطه (مانند LiCoO2 یا LiMn2O4)، یک ماده افزودنی رسانا و یک اتصال‌دهنده پلیمری از جنس پلی وینیلیدین فلوراید (PVdF) است. الکترود منفی نیز می‌تواند ساختاری مشابه با الکترود مثبت و شامل سه بخش باشد، با این تفاوت که کربن جایگزین اکسید فلز واسطه شده‌است.