راهنمای خرید دوربین عکاسی

در این مقاله در کنار آشنایی با انواع نوع دوربین عکاسی و تشریح مشخصات فنی هریک، خواهید آموخت چگونه نیاز خود از عکاسی را تشخیص دهید تا در ادامه بتوانید دوربین ایدئال را با توجه ‌به نیاز‌های خود انتخاب کنید.

بررسی و انتخاب دوربین عکاسی ایدئال مطابق با نیازهای کاربران، یکی از سخت‌ترین خرید‌های دنیای فناوری است. صنعت دوربین‌های عکاسی و فیلم‌برداری به ‌واسطه‌ی عمر زیاد خود (درمقایسه ‌با سایر گجت‌های فناوری)، محصولات متنوع با بازه‌ی قیمتی گسترده‌ای دارد که منجر به سردرگمی خریداران می‌شود. 

برپایه‌ی باور عموم، همواره دوربین‌های عکاسی گران‌تر با رزولوشن بالای حسگر، کیفیت تصویر نهایی بهتری نیز به‌همراه دارند؛ به‌همین‌دلیل بسیاری از کاربران بدون توجه به نیازهای خود اقدام به خرید دوربین‌های حرفه‌ای می‌کنند که درادامه با چالش‌های بسیاری مواجه می‌شوند. می‌توان این موضوع را بسان خرید خودرویی سوپراسپرت و مخصوص پیست‌ برای استفاده‌های شهری دانست؛ درحالی‌که هر محصولی بسته به قابلیت‌های خود، کاربردهای متفاوتی دارد. پس درک کافی از نیازها و شناخت دقیق کاربرد دوربین‌های عکاسی، امری الزامی برای خرید نمونه‌ای ایدئال است.

در این مقاله ابتدا انواع دوربین‌های عکاسی معرفی و سپس، مشخصات فنی دوربین‌ها تشریح شده است تا با نگاهی گذرا به هر دوربین قادر به تشخیص حدودی توانایی‌های آن باشید. درادامه‌ی مقاله با معیارهای مهم خرید دوربین آشنا خواهید شد و نیازمندی‌های عکاسی هر ژانر نیز مطرح شده است تا بتوانید به‌خوبی نیاز خود از عکاسی را درکنار بهترین کلاس و نوع دوربین را مشخص کنید. 

انواع دوربین

یکی از مهم‌ترین مراحل برای خرید دوربین عکاسی، شناخت کاربرد و دسته‌بندی هریک از محصولات موجود در بازار است تا بدین‌وسیله درکنار شناخت نیاز خود، اقدام به انتخاب بهترین نمونه‌ی موجود کرد. درادامه می‌توانید مهم‌ترین دسته‌بندی دوربین‌های عکاسی را مشاهده کنید.

کامپکت خانگی

دوربین‌های کامپکت خانگی ارزان‌ترین و ابتدایی ‌ترین نمونه‌های موجود در بازار هستند که تنها برای یک هدف ساخته شده‌اند: هدف گرفتن دوربین سمت سوژه و ثبت سریع عکس، درست مانند گوشی‌های هوشمند. این دسته از دوربین‌ها عموما از حسگر‌های کوچک ۱/۲.۳ اینچی بهره می‌برند. این موضوع باعث می‌شود که نتوان توقع کیفیت تصویر قابل ‌توجهی از آن‌ها داشت. نبود قابلیت تعویض لنز، ابعاد کوچک (قابلیت حمل بالا) و قیمت اندک مهم‌ترین ویژگی‌های این دسته از دوربین‌های عکاسی است. 

پس از ظهور گوشی‌های هوشمند و بهبود قابل‌توجه عملکرد دوربین آن‌ها، بازار دوربین‌های کامپکت Point-and-Shoot با کاهش استقبال گسترده‌ای مواجه شد و تمایل‌نداشتن کاربران به استفاده از این دوربین‌ها باتوجه‌به نبود برتری خاصی درمقایسه‌با گوشی‌های هوشمند، شرکت‌های سازنده را مجاب به کنار گذاشتن آن‌ها کرد. درحال‌حاضر، خرید دوربین‌های کامپکت خانگی هیچ توجیهی ندارد.

کامپکت پیشرفته

با ظهور گوشی‌های هوشمند، شرکت‌های سازنده‌ی دوربین‌های عکاسی برای ادامه‌ی فروش محصولات کامپکت خود چاره‌ای جز افزایش قابلیت ‌‌ها و تجهیز آن‌ها به سخت‌افزار توانمند ندیدند. بدین ‌ترتیب دوربین‌های کامپکت رده‌بالا و پیشرفته تولید و به بازار عرضه شدند. بزرگ‌ترین وجه تمایز این دسته از دوربین‌ها در مقایسه ‌با برادران ارزان‌تر خود، تجهز به حسگر‌های بزرگ و لنز‌های با کیفیت‌تر است.

درحال ‌حاضر، دوربین‌های کامپکت پیشرفته عموما از حسگر‌هایی با ابعاد ۱ اینچی، میکرو چهار سوم یا APS-C درکنار لنز‌های ثابت (نداشتن قابلیت تعویض لنز) بسیار باکیفیت و گشودگی دیافراگم بالا بهره می‌برند. این موضوع منجر به بهبود قابل‌توجه کیفیت عکاسی آن‌ها به‌ خصوص در محیط‌های تاریک و ایزو بالا شده است که درحال‌ حاضر، و با وجود پیشرفت‌های چشمگیر، دوربین گوشی‌های هوشمند قابلیت رقابت با آن‌ها را ندارد. با برچسب قیمتی ۳۵۰ تا ۱۲۰۰ دلار، این دسته از دوربین‌ها به ‌خصوص در نمونه‌های گران خود صرفه اقتصادی چندانی ندارند. بااین‌ حال اگر به‌دنبال محصولی کوچک با قابلیت حمل بالا و البته توانمند برای کاربرد ‌های عادی و Point-and-Shoot هستید، دوربین‌های کامپکت رده‌بالا به‌ خوبی قادر به تأمین نیاز‌های شما خواهند بود.

سوپرزوم کامپکت

دوربین‌های کامپکت باتوجه ‌به ابعاد و وزن اندک خود گزینه‌ی بسیار مناسبی برای آن دسته از عکاسانی است که همواره در سفر هستند؛ اما یکی از بزرگ‌ترین محدودیت‌هایی که قطعا مسافران را در زمینه‌ی ثبت تصاویر مدنظر خود آزار می‌دهد، نبود قابلیت زوم اپتیکال است. در همین زمینه دوربین‌های سوپر زوم به ‌واسطه‌ی استفاده از لنز‌هایی با قابلیت زوم بالا (عموما زوم ۱۵ تا ۳۰ برابر)، آزادی عمل زیادی به کاربران می‌دهد. این دسته از دوربین‌ها عموما از حسگر‌های کوچک ۱/۲.۳ اینچی بهره می‌برند که باعث می‌شود قابلیت چندان بالایی در ثبت تصاویر به ‌خصوص در محیط‌های کم‌نور نداشته باشد؛ اما در سال‌های اخیر با رشد دوربین گوشی‌های هوشمند، محصولات رده سوپرزوم نیز دچار تغییرات بنیادی شده‌اند و شاهد استفاده از حسگر ‌های بزرگ‌ و توانمند‌تر در آن‌ها هستیم.نسل جدید دوربین‌های سوپرزوم کامپکت با حسگر‌های ۱ اینچی، چند سالی است که وارد بازار شده است که توانایی بسیار خوبی در ثبت تصاویر درمقایسه‌با برادران ارزان‌تر خود دارند. البته این دوربین‌ها قابلیت زوم بالا (مانند نمونه‌های مجهز به حسگر‌های کوچک‌تر) را ندارند و به لنز‌هایی با میزان زوم اپتیکال میانگین ۱۵ برابر مجهز هستند. 

شرکت‌های سازنده‌ی دوربین‌های عکاسی، این دسته از محصولات را باتوجه‌به کاربری Point-and-Shoot، به الگوریتم‌های عکاسی خودکار توانمندی مجهز می‌کنند تا کاربران بدون نیاز به اعمال تنظیمات خاصی در کمترین زمان قادر به ثبت تصاویر مدنظر خود باشد.

سوپرزوم شبه SLR

دوربین‌های سوپرزوم درکنار نمونه‌های کامپکت و کوچک، در ابعاد بزرگ‌تری نیز تولید و عرضه می‌شوند. این دسته از دوربین‌ها که به بدنه‌ای مشابه با دوربین‌های حرفه‌ای مجهز هستند، شبه SLR‌ یا Bridge نامیده می‌شوند. لقب Bridge‌ بدین ‌دلیل به این دوربین‌ها اختصاص یافته است که به‌ واسطه بدنه‌ی بزرگ با کلید ‌های کنترلی زیاد، گزینه‌ی مناسبی برای آن دسته از کاربرانی است که به‌دنبال آموزش استفاده از دوربین‌های حرفه‌ای و اعمال تنظیمات دستی هستند. 

یکی از مباحث مهم در عکاسی، تنظیم کادر تصاویر است. عکاسان حرفه‌ای باتوجه ‌به تجربه‌ی خود، با نزدیک یا دور شدن از سوژه بهترین کادر ممکن را تنظیم می‌کنند؛ اما برای عکاسان ابتدایی برای آموزش و تنظیم بهترین کادر ممکن، دوربین‌های سوپرزوم پیشنهاد می‌شود؛ زیرا با گستره‌ی بالای زوم می‌توان به‌ راحتی تمامی کادر‌ها را آزمایش کرد و در نهایت بهترین نمونه‌ی ممکن را برای ثبت تصویر انتخاب کرد.

دوربین‌های سوپرزوم شبه SLR نیز همانند هم ‌نوعان کوچک‌تر خود در دو رده‌ی مختلف به فروش می‌رسند. دسته‌ی اول به حسگر کوچک (۱/۲.۳ اینچ) و گستره‌ی زوم بسیار زیاد (حداقل ۳۰ برابر و در برخی نمونه‌ها ۱۰۰ برابر) مجهز هستند تا امکان ثبت سوژه‌هایی از فاصله‌ی بسیار دور نیز فراهم باشد.

به ‌تازگی شرکت‌های تولیدکننده‌ی دوربین، در این رده از محصولات نیز تغییرات زیادی را ایجاد کرده‌اند تا از کاهش فروش آن‌ها جلوگیری کنند. دوربین‌های سوپرزوم رده‌بالا یا پریمیوم به حسگرهای بزرگ‌تر ۱ اینچی مجهز هستند و به ‌دلیل استفاده از لنز‌های باکیفیت‌تر، توانایی به ‌مراتب بیشتری در ثبت تصاویر دارند. البته این موضوع منجر به افزایش قابل‌توجه وزن و ابعاد آن‌ها درمقایسه ‌با نمونه ‌‌های مجهز به حسگر‌های کوچک‌تر شده است. تجهیز دوربین‌های عکاسی به حسگر‌های بزرگ‌تر، موانع زیادی در مسیر استفاده از لنز‌هایی با زوم بالا ایجاد می‌کند؛ به‌ همین ‌دلیل در این دوربین‌ها شاهد کاهش بازه‌ی زوم اپتیکال هستیم. 

دوربین‌های سوپرزوم کلاسیک و ابتدایی قیمتی بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ دلار دارند؛ اما درحالی‌که به خرید نمونه‌های حرفه‌ای‌تر با حسگر‌های بزرگ علاقه‌ دارید، باید خود را آماده‌ی برچسب قیمتی بالای ۶۰۰ تا ۱،۳۰۰ دلاری آن‌ها بکنید؛ قیمتی که برابر با دوربین‌های حرفه‌ای با قابلیت تعویض لنز است. 

DSLR

در سال ۱۹۹۱، کداک اولین ‌بار دوربین‌های عکاسی DSLR‌ یا Digital Single Lens Reflex را معرفی کرد. این دوربین‌ها درواقع نمونه‌ی مدرن و جدید‌تر دوربین‌های SLR قدیمی هستند که از فیلم برای ثبت تصاویر بهره می‌بردند. به ‌جز مدارهای به‌کاررفته در حسگر دیجیتال و نمایشگر پشت دوربین و سایر قسمت‌های الکترونیکی، همان آینه‌ی مکانیکی، منشور و منظره‌یاب نوری، فاز یاب برای فوکوس خودکار و سیستم لنز که سال‌ها در دوربین‌های SLR آنالوگ استفاده می‌شد، در این دوربین‌ها نیز استفاده می‌شود. دوربین‌های DSLR‌ از قابلیت تعویض لنز بهره می‌برند؛ به‌ همین‌ دلیل انتخاب اصلی عکاسان و کاربران حرفه‌ای به ‌شمار می‌روند.

درحقیقت فقط رسانه‌ی دوربین سنتی آنالوگ عوض شده و به ‌جای ثبت تصویر روی فیلم‌های مکانیکی از حسگر دیجیتالی استفاده می‌شود. سنگین و حجیم بودن DSLRها از محدودیت‌هایی نشئت می‌گیرد که در این طراحی قدیمی وجود دارد. آینه‌ی درون دوربین‌های DSLR باید به‌ اندازه‌ی حسگر دیجیتال باشد و منشوری که شعاع نور را برای انتقال به منظره‌ یاب از عمودی به افقی تبدیل می‌کند نیز باید به ‌اندازه‌ی آینه باشد که مجموع این‌ها به‌ علاوه‌ی فضای لازم بین‌ شان برای عملکرد صحیح باعث حجیم و سنگین شدن این دوربین‌ها می‌شود.

این دوربین‌ها در نمونه‌های گران‌قیمت خود، به حسگر‌های فول‌فریم یا ۳۵ میلی‌متری مجهز هستند که نمایی مشابه با دوربین‌های مجهز به فیلم قدیمی دراختیار کاربران قرار می‌دهد؛ اما شرکت‌های سازنده برای کاهش ابعاد و قیمت این دسته از دوربین‌ها، مدل‌هایی با حسگر کوچک‌تر APS-C نیز تولید و به بازار عرضه کردند که البته در زمینه‌ی عکاسی هم‌ چنان از توانایی بسیار زیادی برخوردار هستند.

پس از کداک در دهه‌های بعدی، شرکت‌های زیادی به بازار دوربین‌های DSLR وارد شدند؛ اما عمده‌ی سهم این بازار را ۵ شرکت ژاپنی کانن، نیکون، المپوس، پنتاکس و سونی در اختیار گرفتند. از این میان، دو شرکت کانن و نیکون همواره فرمانروای مطلق بازار DSLR به ‌شمار می‌رفته‌اند؛ به‌طوری‌که در سال ۲۰۰۷ سهم این دو شرکت از بازار به ‌ترتیب ۴۱ و ۴۰ درصد بوده است و بعد از آن‌ها سونی و المپوس هرکدام با دراختیار داشتن تنها ۶ درصد از سهم بازار در رتبه‌های بعدی قرار داشتند. درحال ‌حاضر، نیز کانن و نیکون به ‌ترتیب ۶۰ و ۳۵ درصد از بازار دوربین‌های عکاسی DSLR‌ را در اختیار دارند. این دوربین‌ها بسته به قابلیت‌های خود قیمتی بینی ۵۰۰ تا ۶،۰۰۰ دلار دارند.

کاهش قیمت دوربین‌های DSLR و افزایش قیمت نمونه‌های خانگی، باعث شده است تا بسیاری از کاربران با ذهنیت کیفیت برتر دوربین‌های حرفه‌ای، خرید این دسته از دوربین‌ها را برای استفاده‌های عادی خود در دستور کار قرار دهند که اقدام کاملا اشتباهی است. در ادامه با تشریح مراحل انتخاب بهترین دوربین با توجه ‌به نیاز‌ کاربران، دلیل این موضوع گفته مشخص می‌شود.

بدون‌آینه

حذف آینه و قرارگیری مستقیم حسگر در پس لنز، جدید ‌ترین فناوری دوربین‌های عکاسی است. با اینکه پیش از این نیز دوربین‌های خانگی و کامپکت با حذف آینه موفق به کاهش ابعاد و وزن خود شده‌اند، محصولات حرفه‌ای با قابلیت تعویض مقاومت بیشتری دربرابر این تغییر بنیادی از خود نشان دادند. خانواده‌ی بزرگ لنز و لوازم جانبی موجود DLSRها باعث شد تا شرکت‌های مطرح دنیای عکاسی تمایل زیادی به تغییر سیستم محصولات حرفه‌ای خود نشان ندهند؛ اما این موضوع در سال‌ اخیر تغییرات زیادی کرده است.

پس از آنکه پاناسونیک در سال ۲۰۰۸ دوربین بدون ‌آینه DMC-G1 را راهی بازار کرد، تعداد علاقه‌مندان و طرفداران دوربین‌های بدون‌ آینه روز به ‌روز افزایش یافت؛ به‌طوری‌که کارشناسان حوزه‌ی عکاسی هرسال در انتظار عرضه‌ی دوربینی بدون‌ آینه هستند تا بتواند DSLR را به زیر بکشد. بازار دوربین‌های بدون‌آینه هنوز آنچنان که باید بزرگ نیست؛ اما روند تغییر در شکل بازار محسوس است؛ چراکه تحقیقات انجام شده در حوزه‌ی عکاسی نشان از این دارد که تعداد کاربرانی که دوربین‌های سنگین مجهز به آینه (DSLR) را کنار گذاشته و به ‌سمت نمونه‌های بدون ‌آینه می‌روند، روز به‌ روز در حال افزایش است.

مقاله‌ی مرتبط:

• دوربین بدون‌آینه چیست و چگونه کار می‌کند؟

ازنظر متخصصان امر پی ‌بردن به ‌دلیل افزایش سهم دوربین‌های بدون ‌آینه چندان سخت نیست؛ چراکه با عرضه‌ی هر نسل عملکرد ویوفایندرهای الکترونیکی و سیستم فوکوس خودکار بهتر از پیش می‌شود. همچنین رفته‌رفته تنوع لنزهای برای دوربین‌های بدون‌ آینه افزایش می‌یابد. بسیاری از مستندسازان و عکاسانی که همیشه در سفر هستند، به سمت استفاده از دوربین‌های بدون ‌آینه سوق پیدا می‌کنند؛ چراکه این دوربین‌ها با وزن و ابعاد کمتر، گزینه‌ی بهتری به ‌نظر می‌رسند. همچنین باید به مهاجرت شماری از عکاسان منظره، پرتره و ورزشی نیز اشاره کرد که دوربین‌های بدون ‌آینه را ترجیح می‌دهند، حال آنکه بخش بزرگ‌تری هنوز دوربین‌های DSLR را ترجیح می‌دهند. تمامی این موارد باعث شده است تا کانن و نیکون نیز به ‌تازگی دوربین‌های فول ‌فریم و بدون ‌آینه‌ی خود را معرفی کنند و از برنامه‌ی گسترده‌ی خود برای ورود به این حوزه خبر دهند. 

درحال‌ حاضر، دوربین‌های بدون ‌آینه حرفه‌ای با قابلیت تعویض لنز، در انواع گسترده‌ای به بازار عرضه می‌شوند و به حسگر ‌های فول ‌فریم، APS-C یا میکرو چهار سوم مجهز هستند که برچسب قیمتی ۵۰۰ تا ۴،۵۰۰ دلار را به‌ همراه دارند. به‌ اعتقاد عموم کارشناسان، دوربین‌های عکاسی بدون آینه آینده‌ی این صنعت هستند؛ به ‌همین ‌دلیل برای کاربرانی که به‌ تازگی قصد ورود به دنیای محصولات حرفه‌ای با قابلیت تعویض لنز دارند، پیشنهاد می‌شود استفاده از این محصولات را در اولویت قرار بدهند.

مدیوم و لارج فرمت

مقاله‌ی مرتبط:

• مقایسه دوربین‌های مدیوم فرمت و فول ‌فریم

در این راهنمای خرید، دوربین‌های مدیوم و لارج فرمت، به‌ دلیل کاربری خاص خود در بخش جداگانه‌ای قرار گرفته‌اند. بزرگ‌ترین تفاوت این دوربین‌ها درمقایسه ‌با سایر نمونه‌های متداول در بازار، ابعاد بسیار بزرگ‌تر حسگر آن‌ها است. دوربین‌های عکاسی که از حسگر یا فیلم بزرگ‌تر از ابعاد ۳۵ میلی‌متر و کوچک‌تر از ۹×۶ سانتی‌متر بهره ببرند، مدیوم فرمت نامیده می‌شوند. محصولاتی با حسگر یا فیلم بزرگ‌تر از ۹×۶ سانتی‌متر را نیز دوربین‌های لارج ‌فرمت تشکیل می‌دهند که متداول‌ترین نمونه‌ی آن‌ها به فیلم‌هایی با ابعاد ۵×۴ اینچ (۱۲۷×۱۰۲ میلی‌متر) مجهز هستند. با توجه ‌به ابعاد بسیار بزرگ دوربین‌های لارج ‌فرمت، امکان ساخت حسگر برای این دسته از دوربین‌ها بسیار محدود است؛ به‌ همین ‌دلیل تعداد بسیار اندکی از این محصولات در بازار جهان وجود دارند.

در طرف مقابل بازار دوربین‌های مدیوم فرمت بسیار داغ‌تر از برادران بزرگ‌تر خود است. این محصولات با حسگر‌هایی چهار برابر یا بیشتر بزرگ‌تر از دوربین‌های فول ‌فریم، توانایی فوق‌العاده‌ای در ثبت تصاویر باکیفیت دارند. گستره‌ی دینامیکی بیشتر، عملکرد بهتر در شرایط نوری اندک و قاب گسترده‌تر، اصلی‌ترین برتری این دسته از دوربین‌ها در مقایسه ‌با نمونه‌های ۳۵ میلی‌متری یا فول‌فریم است. محصولات مدیوم‌ فرمت در کنار امکان تعویض لنز، در برخی از نمونه‌های خود با طراحی ماژولار، امکان تعویض حسگر را نیز برای کاربران فراهم می‌کنند. دیجیتال‌ بک‌های (Digital Back) فیز وان از مطرح‌ترین نمونه‌های بازار هستند که کاربران با انتخاب هریک و اتصال به دوربین خود، به مجموعه‌ی متفاوتی از حسگر‌، پردازنده و مدارهای الکتریکی مجهز خواهد شد. هسلبلاد، فیز وان، لایکا، پنتاکس و به ‌تازگی فوجی ‌فیلم بزرگ‌ترین تولید ‌کننده‌‌های دوربین‌های عکاسی مدیوم فرمت هستند که با قیمت ۵،۰۰۰ تا ۶۰،۰۰۰ دلار به فروش می‌رسانند.

درادامه می‌توانید خلاصه‌ی مشخصات و قابلیت‌های رده‌های مختلف دوربین‌های عکاسی را مشاهده کنید.

مشخصات فنی دوربین‌های عکاسی چه معنایی دارد؟

پیش از انتخاب دوربین عکاسی ایدئال مطابق با نیاز‌های خود باید درک خوبی از مشخصات فنی دنیای دوربین‌ها داشته باشید. بدین ‌ترتیب قادر خواهید بود با فاصله گرفتن از جنبه‌های تبلیغاتی و گمراه‌ کننده‌، محصولی مناسب را برای کارایی خود انتخاب کنید؛ به‌ همین ‌دلیل درادامه شما را با بخش‌های مختلف دوربین‌ها و اهمیت و تأثیر هریک بر خروجی نهایی آشنا می‌کنیم.

حسگر

حسگر قلب دوربین عکاسی و مهم‌ترین مؤلفه در خرید آن است

از حسگر‌ دوربین‌های عکاسی می‌توان به‌ عنوان قلب این محصولات یاد کرد. حسگر‌ها وظیفه‌ی تبدیل پرتوهای نوری را به سیگنال‌های دیجیتالی دارند که جایگزین فیلم‌های قدیمی شده‌اند. حسگر محل تجمع پیکسل‌ها است؛ بدین ‌ترتیب اگر در حسگر‌هایی با ابعاد مشابه تراکم پیکسلی متفاوتی داشته باشیم، نتیجه‌ی نهایی نیز کاملا متفاوت خواهد بود. این بخش از دوربین است که میزان توانایی آن در رزولوشن عکس، عملکرد در شرایط نوری کم، عمق میدان، گستره‌ی دینامیکی، ابعاد فیزیکی دوربین و لنز را مشخص می‌کند.

قانون «حسگر بزرگ‌تر برابر است با خروجی تصویر بهتر» عموما صحیح است

قانونی کلی «حسگر بزرگ‌تر، کیفیت‌ تصویر بهتر را به ‌همراه خواهد داشت» در بخش حسگر دوربین‌های عکاسی وجود دارد که البته نمی‌توان از صحت همیشگی آن صحبت کرد. افزایش ابعاد حسگر‌ها منجر به افزایش ابعاد پیکسل‌ها خواهد شد تا بدین‌ ترتیب با جذب نور بیشتر، گستره‌ی دینامیکی وسیع‌تر و عملکرد بهتر در محیط‌های کم‌نور را داشته باشد. با این ‌حال در نظر داشته باشید که کاهش تعداد پیکسل‌ ها برای افزایش ابعاد آن‌ها، منجر به کاهش جزئیات موجود در تصویر می‌شود؛ به‌ همین‌ دلیل در سال‌های گذشته سازندگان حسگر دوربین‌های عکاسی همواره در تلاش برای رسیدن به تعادلی مناسب بین تعداد پیکسل و عملکرد در شرایط نوری اندک بوده‌اند. 

همان ‌طور که در جدول بالا نیز مشاهده می‌کنید، تفاوت اصلی عملکرد دوربین‌ها در بخش‌های مختلف، ابعاد و نوع حسگر آن‌ها است. در سالیان گذشته حسگر‌ های متنوعی با ابعاد مختلفی طراحی و تولید شده‌اند که در ادامه پر کاربرد‌ ترین آن‌ها را مشاهده می‌کنید.

در سال‌های گذشته دو نوع مختلف حسگر‌های CCD و CMOS در دوربین‌های عکاسی به‌کار گرفته می‌شدند. حسگر‌های CCD که عمر بیشتری نیز دارند، کیفیت تصویر بهتری نیز به ارمغان می‌آوردند؛ اما حسگر‌های CMOS در طول پیشرفت بسیاری را شاهد بودند تا با کیفیت تصویر خوب در کنار سرعت بسیار بالاتر، پس از مدتی به انتخاب اصلی شرکت‌های سازنده تبدیل شوند و شاهد حذف CCDها باشیم. Live MOS نوع دیگری از حسگر‌ها است که پاناسونیک، لایکا و المپوس از استفاده می‌کنند. این دسته از حسگر‌ها که از خانواده‌ی CMOSها محسوب می‌شوند، به ‌گفته‌ی سازندگان کیفیت تصویر بهتر از CCD را در کنار مصرف انرژی کمتر از CMOSها به ‌همراه دارند.

فول‌فریم (۳۶ در ۲۴ میلی‌متر)

این حسگر محبوب‌ترین نمونه‌ی موجود در دنیای دوربین‌های دیجیتال است که جایگزین فیلم‌های ۳۵ میلی‌متری شده است. حسگر‌های فول‌ فریم به‌دلیل ابعاد مناسب حسگر، در کنار چگالی بالای رزولوشن (در برخی دوربین‌ها تا ۵۰ مگاپیکسل)، عملکرد مناسبی در شرایط نوری اندک نیز به ارمغان می‌آورند. برخی سازندگان نیز با استفاده از تنها ۱۲ میلیون پیکسل در این حسگر ‌ها، محصولات خود را به هیولایی برای شرایط محیطی کم‌نور تبدیل کرده‌اند. 

APS-C (نیکون، سونی و پنتاکس: ۲۳.۶ در ۱۵.۸ میلی‌متر، کانن: ۲۲.۲ در ۱۴.۸ میلی‌متر)

حسگر‌های APS-C پس از انواع فول‌فریم، محبوب‌ترین نمونه‌ی موجود در قلب دوربین‌های دیجیتال است. انواع به‌کاررفته در دوربین‌ های نیکون و کانن به‌میزان بسیار اندکی با یکدیگر متفاوت است که این موضوع منجر به ضریب فاصله‌ی کانونی معادل ۱.۶ برای کانن و ۱.۵ برای نیکون شده است. ابعاد کوچک‌تر حسگر‌های APS-C منجر به کاهش ابعاد فیزیکی این دسته از دوربین و لنز‌ها شده است که درنهایت قیمت کمتر آن‌ها را درمقایسه‌با برادران فول‌فریم خود به ارمغان آورده است. این موضوع باعث شده است تا دوربین‌های APS-C به گزینه‌ای بسیار محبوب برای عکاسان مبتدی و نیمه‌حرفه‌ای تبدیل شود.

میکرو چهارسوم (۱۷/۳ در ۱۳ میلی‌متر)

با ضریب فاصله کانونی معادل ۲ برابری، حسگر‌های میکرو چهارسوم ابعاد کوچک‌تری درمقایسه‌با انواع APS-Cها دارند. المپوس این دسته از حسگر‌ها را اولین‌بار در دوربین‌ها به‌کار گرفت و درادامه پاناسونیک با اعمال تغییراتی به انواع بدون‌آینه تغییر داد. میکرو چهارسوم‌ها با هدف ارائه‌ی امکانات حرفه‌ای و کیفیت تصویر بالا در قالب دوربین‌هایی با ابعاد کوچک‌تر و قیمت ارزان‌تر به بازار عرضه‌ شدند. میکرو چهارسوم‌ها در مدت زمان اندکی موفق به کسب سهم گسترده‌ای از بازار شدند و به‌دلیل دردسترس گرفتن لایسنس آن برای شرکت‌های مختلف، شاهد عرضه‌ی محصولاتی با برند‌های مختلف در این سیستم هستیم.

فرمت CX یا یک اینچی (۱۳/۲ در ۸ میلی‌متر)

این دسته از حسگر‌ها اولین ‌بار در دوربین‌های کامپکت (بدون قابلیت تعویض لنز) به‌کار رفت تا به ‌لطف ابعاد بزرگ خود کیفیت تصویر به ‌مراتب بهتری در مقایسه‌ با حسگر‌های عادی دوربین‌های رده ‌پایین داشته باشند. 

۱/۱۷ و ۱/۲.۵ اینچی (۷/۶ در ۵/۷ میلی‌متر و ۵/۷۶ در ۴/۲۹ میلی‌متر)

این دسته را می‌توان کوچک‌ترین حسگر‌های دنیای دوربین‌های عکاسی دانست که درحال ‌حاضر، شاهت استفاده‌ی گسترده‌ی آن‌ها در گوشی‌های هوشمند هستیم. با تجهیز گوشی‌های هوشمند به این حسگر‌ها و ارائه‌ی کیفیت تصویر بسیار خوب، سازندگان دوربین‌های عکاسی نیز به‌ تدریج از این بازار خارج شده‌اند و درحال‌ حاضر، محصولات اندکی در این دسته تولید می‌کنند.

رزولوشن حسگر

رزولوشن به تعداد پیکسل تعبیه شده روی حسگر دوربین گفته می‌شود. این مؤلفه هیچ ارتباطی به ابعاد حسگر ندارد و حسگر‌های کوچک‌تر می‌توانند تعداد پیکسل بیشتری از حسگر‌های بزرگ‌تر داشته باشند. به‌ عنوان مثال می‌توان به حسگر ۱۰۸ مگاپیکسلی گوشی‌های هوشمند اشاره کرد؛ درحالی‌که برخی دوربین‌های فول‌فریم با حسگر ۳۵ برابر بزرگ‌تر، تعداد پیکسل کمتری به‌همراه دارند. قطعا رزولوشن زیاد به ‌معنای تصویری بزرگ‌ و حجیم‌تر با جزئیات بیشتر است؛ اما این تمام ماجرا نیست.رزولوشن بیشتر به ‌معنای کیفیت بهتر تصویر نیست

در سال‌های گذشته همواره شاهد افزایش ادامه‌دار رزولوشن دوربین‌های مورد استفاده به‌ خصوص در گوشی‌های هوشمند بوده‌ایم؛ به‌طوری‌که این روزها اغلب فروشندگان نیز درصورت رو ‌به ‌رو شدن با درخواست برای دوربینی باکیفیت گزینه‌ای پیشنهاد می‌دهند که رزولوشن بالاتری دارد؛ اما حقیقت این است که همیشه رزولوشن بالا به‌ معنای تصویر باکیفیت نیست. رزولوشن حسگر را می‌توان به ‌عنوان عاملی تأثیرگذار در کیفیت دوربین برشمرد؛ اما به‌هیچ‌ وجه نمی‌توان این ویژگی را دلیل تعیین کننده‌ی اصلی در کیفیت دوربین خواند.

درواقع شارپنس تصویر، تنها حاصل رزولوشن دوربین نیست و عوامل بسیار زیادی وجود دارند که در کیفیت عکس و جزئیات آن تأثیر دارند. به ‌عنوان مثال، عکاسی در نور کم می‌تواند شما را مجبور به استفاده از دوربین در ایزوهای بالا کند که نویز بالا و افت کیفیت عکس به‌دنبال خواهد داشت. تصویری که ثبت می‌کنید، از طریق لنز به حسگر دوربین می‌رسد؛ پس این قطعه هم نقش زیادی در میزان وضوح عکس خواهد داشت. استفاده از سه‌پایه و هزاران تکنیک عکاسی نیز می‌تواند بر تصویر تأثیر زیادی بگذارد.

مقاله‌ی مرتبط:

• آیا مگاپیکسل در انتخاب دوربین اهمیت دارد؟

در نظر داشته باشید در دنیای دوربین‌های عکاسی، ابتدا باید سبک عکاسی خود را مشخص و سپس اقدام به تعیین میزان رزولوشن متناسب با نیاز خود کنید. شاید جالب باشد بدانید که رزولوشن بیلبوردهای تبلیغاتی سطح شهر چقدر است و اینکه عکس‌های باکیفیت آن‌ها با چه دوربینی گرفته می‌شوند. در پاسخ باید گفت دوربینی با خروجی عکس ۲۴ مگاپیکسل، به ‌خوبی پاسخ ‌گوی چاپ تصویر در اندازه‌ی ۱۰ متر است و اکنون شرکت‌های تبلیغاتی مشکلی با این موضوع ندارند و حتی از عکس‌های با رزولوشن ۱۰ مگاپیکسل هم در طراحی بیلبورد استفاده می‌کنند.

پردازنده

دیگر عضو بسیار مهم دوربین‌های عکاسی، پردازنده است که عملکردی مشابه مغز را در سیستم ایفا می‌کند. این بخش وظیفه‌ی پردازش سیگنال‌های دریافتی از حسگر و ذخیره‌ی آن‌ها در کارت حافظه را برعهده دارد. اعطای رنگ به پیکسل‌ها، کاهش سطح نویز و شفاف‌سازی تصویر سه‌ قدم اصلی پردازش تصاویر است که در پردازنده‌ها انجام می‌شوند. با حسگر‌های مشابه، پردازنده‌های سریع‌تر با الگوریتم‌های پردازشی بالغ‌تر، نتایج بسیار بهتری را به ارمغان می‌آورند. توسعه‌ی پردازنده و الگوریتم‌های پردازشی را می‌توان مشخصه‌ی اصلی هریک از شرکت‌های تولید‌کننده‌ی دوربین دانست. 

در سال‌های گذشته با افزایش قابلیت‌های دوربین‌های عکاسی، وظایف بیشتری نیز بردوش پردازنده‌ها قرار گرفته است. به‌ عنوان مثال فناوری‌های فوکوس خودکار پیشرفته‌ی کنونی در دوربین‌های بدون‌ آینه نیاز به پردازش داده‌ها با حجم بیش از ۴۰ برابر درمقایسه ‌با دوربین‌های DSLR رده‌بالا چند سال پیش، دارند.

دیجیک (DIGIC) کانن، اکسپید (EXPEED) نیکون، بایونز (BIONZ) سونی و ونوس انجین (Venus Engine) پاناسونیک را می‌توان مطرح‌ترین پردازنده‌های دوربین‌های عکاسی دانست که در سال‌های اخیر و در نسخه‌های مختلف خود همواره سرعت عملکرد را بالا در کنار خروجی نهایی عالی به ارمغان می‌آورند.

مانت لنز

در دوربین‌های حرفه‌ای با قابلیت تعویض لنز، مشخصه‌ی مهمی با نام مانت وجود دارد که دهانه‌ی اتصال لنز به بدنه‌ی دوربین گفته می‌شود. برند‌های مختلف مانت مخصوص به‌خود را دارند؛ به ‌همین ‌دلیل پیش از خرید یک دوربین، باید اکوسیستم آن را به دقت بررسی کنید. درصورتی‌ که دوربینی بخرید که لنز‌های سازگار با مانت آن کمیاب یا گران باشند، با محدودیت‌های مختلفی مواجه بوده و قاعادتا قادر به بهره‌وری ۱۰۰ درصدی از دوربین نخواهید بود.

در نظر داشته باشید لنز‌های برخی مانت به ‌صورت پیش‌فرض با سایر مانت‌ها نیز سازگار هستند. به‌ عنوان مثال عموما می‌توان لنز‌های مانت EF را در دوربین‌های کانن مجهز به مانت EF-S استفاده کرد. بااین‌حال پیش از خرید لنز حتما از سازگاری و عملکرد بی‌نقص لنز با بدنه‌ی دوربین اطمینان حاصل کنید. مهم‌ترین مانت‌های حال حاضر دوربین‌های عکاسی به‌شرح زیر است:

به ‌زودی در مقاله‌ای جداگانه لنز‌ها، مشخصه‌ها، قابلیت‌های هر دسته و بهترین نمونه‌های موجود برای دوربین‌های مختلف را مفصل تشریح خواهیم کرد.

مثلث ایزو، شاتر و دیافراگم

حساسیت حسگر (ایزو)، سرعت شاتر و دیافراگم لنزسه مؤلفه‌ی مهم در مشخصات فنی دوربین‌های عکاسی است که هنگام خرید باید در نظر داشته باشید. این سه که به مثلث نور نیز شناخته می‌شوند، میزان روشنایی و کیفیت نهایی تصویر را تعیین می‌کنند.

مقاله‌ی مرتبط:

شاتر دو هدف عمده دارد که در تعادل با گشادگی دیافراگم و ایزو است: ۱. به کنترل نور (اکسپوژر) کمک می‌کند؛ ۲. مدت دریافت نور را تعیین می‌کند. سرعت شاتر مانند پلک زدن است. چشم خود را ببندید و سپس آن را خیلی آهسته باز و بسته کنید؛ در مقایسه‌ با پلک زدن سریع، نور بیشتری به چشمتان برخورد می‌کند. کل زمانی‌که پلک (شاتر) باز است، دو اتفاق رخ می‌دهد: نور وارد می‌شود؛ حرکت ثبت می‌‌شود.

دوربین هم به ‌همین ‌ترتیب نور و حرکت را می‌بیند و این دو را در یک تک فریم ترکیب می‌کند؛ به‌ همین‌ دلیل بعضی تصاویر ممکن است تار یا به‌ شدت روشن باشند. در چنین شرایطی می‌توان گفت چشم دوربین به آهستگی پلک زده است. هرچه سرعت شاتر بالاتر باشد، دوربین سریع‌تر پلک می‌زند و آنچه را می‌بیند بی‌حرکت می‌کند (freeze). بدین ‌ترتیب لنزها نور کمتری دریافت می‌کنند. 

گشادگی دیافراگم دو عملکرد عمده دارد: ۱. به کنترل نور کمک می‌‌کند؛ ۲. عمق میدان را تنظیم می‌کند. گشادگی دیافراگم همان مردمک چشم است که به توزیع و تمرکز نور کمک می‌کند. تا به حال حتما برایتان پیش آمده است که با خروج از کافی‌شاپ یا مغازه‌ای تاریک نور محیط چشمتان را اذیت کرده است. در این شرایط به ‌نظر می‌رسد نور فضای خارج از مغازه بیش از حد بالا است. عنبیه‌ی چشم (درست مانند گشادگی دیافراگم) برای مسدود ساختن نور منقبض نمی‌شود و اولین رنگی که می‌بینید رنگ سفید است. عملکرد گشادگی دیافراگم مانند مردمک چشم انسان است.

درست مانند سرعت شاتر هرچه گشادگی دیافراگم را افزایش دهید، نور کمتری به لنز برخورد می‌کند. گشادگی دیافراگم «عمق میدان» را هم کنترل می‌کند که گاهی برای عکاس‌ها گیج‌کننده است. روشی ساده‌تر برای درک عملکرد گشادگی دیافراگم، جدای از کنترل نور این است که میزان تارشدن منطقه‌ی خارج از فوکوس را هم تعیین می‌کند (معمولا در پس‌زمینه چنین جلوه‌ای دیده می‌شود). تارشدن پس‌زمینه هم به عمق میدان بستگی دارد. هرچه گشادگی دیافراگم بیشتر باشد، وضوح بیشتری در تصویر نهایی دیده می‌شود. به تارشدن پس‌زمینه یا پیش‌زمینه اصطلاحا «بوکه» گفته می‌شود.

ایزو تنها یک کارکرد دارد: افزایش حساسیت حسگر (فیلم) دوربین در ‌برابر نور. استفاده از ISO شباهت زیادی به سلول‌های میله‌ای چشم دارد که برای دید در شب به‌کار می‌روند یعنی زمانی‌ که تعداد زیادی از مخروط‌ها نتوانند نور کافی را دریافت کنند. برای تنظیم نورپردازی، ایزو اولویت آخر است زیرا ممکن است آثار منفی بر تصویر نهایی داشته باشد و با افزایش ایزو، نویز هم افزایش پیدا می‌کند.

بعضی نویزها یا دانه‌های روی تصویر ازنظر زیباشناسی خوشایند هستند و با ظهور فناوری مدرن، ایزوهای پائین تأثیر اندکی روی تصویر نهایی می‌گذارند. در ایزوهای بالا مانند ۱۲۸۰۰ می‌توان افت کیفیت قابل ‌توجهی را به‌ خصوص در تصاویر چاپی یا تصاویر دیجیتالی بزرگنمایی شده مشاهده کرد. دوربین‌های قدیمی‌تر حتی در ایزوهای ۱۶۰۰ و ۳۲۰۰ افت کیفیت را نشان می‌دهند. برای اجتناب از نویزهای ناخواسته همیشه باید تنظیمات ISO را روی کمترین مقدار قرار دهید و درصورت نیاز پس از تنظیم گشادگی دیافراگم و سرعت شاتر آن را افزایش دهید. معمولا در نور روز یا عکاسی با فلش نیازی به بالابردن ایزو نیست.

فوکوس خودکار

فوکوس خودکار یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌ های هر دوربین است که با تشخیص، فوکوس و تقیب سوژه می‌تواند تصاویری شارپ در هر شرایطی را فراهم کند. به ‌طور کلی چند سیستم فوکوس خودکار در دوربین‌های عکاسی وجود دارد:

• تشخیص کنتراست
• تشخیص فاز
• Dual Pixel
• فوکوس لیزری
• فوکوس هیبریدی

هریک از فناوری‌های مذکور از سازوکار متفاوتی برای رسیدن به بهترین نقطه‌ی فوکوس سوژه بهره می‌برند. برای اطلاع از نحوه‌ی عملکرد و توانمندی هریک از این فناوری‌ها شما را به مطالعه‌ی مقاله‌ی زیر دعوت می‌کنیم:

با فناوری‌ های فوکوس خودکار دوربین‌ های عکاسی آشنا شوید

به‌صورت خلاصه درحال‌حاضر، می‌توان توانمند‌ترین سیستم‌های فوکوس خودکار در دنیای عکاسی را فناوری‌ فوکوس خودکار تشخیص فاز سونی و Dual Pixel کانن دانست که دقت و سرعت بسیار خوبی در تشخیص و تعقیب سوژه دارند.

لرزش‌گیر

ثبت تصاویر شفاف و واضح در شرایط مختلف یکی از مهم‌ترین وظایف دوربین‌های عکاسی است؛ با این ‌حال برخی مواقع (هنگام حرکت و تکان شدید دوربین، عکاسی با سرعت شاتر پایین یا فاصله‌ی کانونی زیاد) ثبت تصاویر واضح امری بسیار چالش‌برانگیز، به ‌خصوص برای عکاسان آماتور و نیمه‌حرفه‌ای خواهد بود. این موضوع در فیلم‌ برداری نیز بیش از عکاسی حس می‌شود و مهارت کاربر در کنترل لرزش‌های خود را به ‌وضوح نشان می‌دهد.

در همین زمینه شرکت‌های حوزه‌ی دوربین‌های عکاسی و فیلم‌برداری اقدام به توسعه‌ی سیستم‌های لرزش‌گیر مختلفی کردند تا در این زمینه کمک زیادی به عکاسان و فیلم ‌برداران بکنند. به ‌لطف لرزش‌گیر‌ها کاربران قادر به ثبت تصاویری شفاف خواهند بود و دیگر شاهد محو شدگی سوژه در تصاویر نیستیم. گفتنی است که سیستم‌‌های لرزش‌گیر تفاوت‌های بسیار زیادی با یکدیگر دارند و صرفا تجهیز دو دوربین مختلف به لرزش‌گیر به‌ معنای عملکرد یکسان آن‌ها نیست.

لرزش‌گیر دیجیتال

در این فناوری دوربین به ‌صورت نرم‌افزاری و با کراپ گوشه‌های تصویر سعی بر ثابت نگه‌داشتن مرکز تصویر دارد. این روش عموما در کاربری‌های فیلم‌برداری به‌کار می‌رود و ساده‌ترین نمونه‌ی موجود در میان فناوری‌های لرزش ‌گیر است.

لرزش‌گیر اپتیکال

این فناوری که با نام OIS نیز شناخته می‌شود، با جابه‌جایی عدسی‌های لنز برخلاف حرکت دوربین و حسگر سعی بر کاهش تأثیر لرزش دوربین دارد. عموم دوربین‌های رده‌پایین، DSLR و گوشی‌های هوشمند از این روش برای حذف لرزش‌های بهره می‌برند. وجود لرزش‌گیر اپتیکال در دوربین کمک زیادی به حذف لرزش‌های دوربین می‌کند؛ اما خروجی این فناوری قابل‌مقایسه با سیستم‌های پیشرفته‌ی حسگر شیفت نیست.

لرزش‌گیر داخلی (حسگر شیفت)

در این فناوری که با نام IBIS نیز شناخته می‌شود، حسگر با مکانیزمی مخصوص به ‌بدنه‌ی دوربین متصل شده است که می‌توان حسگر را معلق دانست. بدین‌ ترتیب حسگر می‌تواند فارغ از تکان و لرزش‌های دوربین، در جهت مدنظر خود جابه‌جا شود. در نمونه‌های پیشرفته‌ی این فناوری حسگر در پنج درجه‌ی آزادی قادر به تغییر موقعیت در مقایسه ‌با بدنه‌ی دوربین است که تأثیر بسیار زیادی در حذف لرزش‌های خواهد داشت.

لرزش‌گیر دوگانه (هیبریدی)

برخی برند‌ها مانند پاناسونیک (با نام Dual IS) برای دستیابی به سیستم ‌لرزش‌گیر ایدئال، هم‌زمان از لرزش ‌گیر اپتیکال لنز و حسگر بهره می‌برند. در این سیستم‌ها با درک رفتار لنز و ارتباط نزدیک آن با حسگر، دوربین اقدام به جابه‌جایی مؤثر هریک از اجزا باتوجه ‌به لرزش‌های دوربین می‌کند تا تصویری بسیاری نرم و جذاب به ‌ارمغان آید. 

منظره‌یاب و نمایشگر

منظره ‌یاب (Viewfinder) و نمایشگر (Live View) دو بخش اصلی تعامل عکاسان با دوربین است. کاربران ازطریق هریک از این اجزا، قاب تصویر خود را مشاهده کرده و اقدام به ثبت تصاویر می‌کنند؛ با این ‌حال در سال‌های گذشته و به ‌لطف فناوری‌های مدرن رفتار و عملکرد هریک از این سیستم‌ها به‌ شکل محسوسی تغییر کرده است.

منظره‌یاب اپتیکال یا الکترونیکی؟

در دوران SLR و DSLRها، عکاسان از طریق منظره ‌یاب اپتیکال قادر به مشاهده‌ی قاب تصویر خود بودند. در این دوربین‌ها به ‌لطف وجود آینه در میان حسگر و لنز، تصویر ورودی از طریق لنز در منظره ‌یاب الکترونیکی به‌ نمایش گذاشته می‌شد. یکی از بزرگ‌ترین مشکل منظره‌ یاب‌های اپتیکال ناتوانی در نمایش تصویر نهایی است. به ‌دلیل بازتاب منظره‌ی رو ‌به ‌رو ازطریق آینه، حتی درصورت تغییر تنظیمات دوربین هیچ تغییری در تصویر منظره‌ یاب اپتیکال رخ نمی‌‌داد؛ به‌ همین‌ دلیل سازندگان با نمایش محور نورسنج در منظره‌ یاب سعی بر ارائه‌ی اطلاعاتی حدودی از شرایط نوری قاب تصویر داشتند؛ اما در طرف مقابل نمایش دقیق تصویر و مصرف ‌نکردن باتری بزرگ‌ترین قوت منظره‌ یاب‌های اپتیکال بود.

با توسعه‌ی دوربین‌های بدون ‌آینه، دیگر آینه‌ای برای نمایش تصویر در منظره ‌یاب وجود نداشت؛ به ‌همین‌ دلیل سازندگان از نمایشگری بسیار کوچک در منظره ‌یاب استفاده کردند که آن را منظره ‌یاب الکترونیکی می‌نامند. این نمایشگر قادر به نمایش همان اطلاعات موجود در نمایشگر اصلی دوربین است؛ بدین معنی که نه‌تنها قادر به پیش‌نمایش دقیق تصاویر خواهید بود؛ بلکه پس از ثبت آن‌ها نیز می‌توانید تصاویر را در همان منظره‌ یاب الکترونیکی مرور کنید. مصرف زیاد باتری، نیاز به پنل نمایشگری دقیق با نرخ نوسازی بالا از معایب این فناوری به‌ شمار می‌روند.

قابلیت‌های فیلم‌برداری

اگر فیلم‌برداری کاربری اصلی شما از دوربین‌های عکاسی را تشکیل می‌دهد، پس باید به‌دنبال محصولی با قابلیت‌های پیشرفته در این زمینه باشید. دوربین‌های عکاسی در سال‌های اخیر پیشرفت قابل ‌توجهی در بخش فیلم‌برداری را تجربه کرده‌اند؛ اما این موضوع به ‌معنای توانایی بالای تمامی محصولات موجود نیست.

درحالی‌که تا چندی پیش دوربین‌ها تنها قادر به ضبط کلیپ‌های HD با نرخ بیت ‌ریت پایین و کراپ بزرگ حسگر بودند، درحال ‌حاضر، محصولاتی در بازار عرضه شده‌اند که از دوربین‌های مخصوص فیلم‌برداری و سینمایی نیز توانایی بیشتری به ‌همراه دارند. اگر فیلم‌برداری اولویت اصلی شما است، پیشنهاد می‌کنیم موارد زیر را پیش از خرید به ‌دقت بررسی کنید:

• رزولوشن‌های فیلم‌برداری
• نرخ بیت‌ریت در رزولوشن‌های مختلف
• میزان کراپ حسگر هنگام فیلم‌برداری
• عمیق بیت و نمونه‌برداری رنگی
• وجود ابزار‌های کمکی حرفه‌ای مانند Waveform
• امکان تصویربرداری با پروفایل لاگ
• عملکرد سیستم فوکوس خودکار
• پورت‌های دوربین به ‌خصوص ورودی صدا، خروجی هدفون و خروجی HDMI
• تنوع لنز‌ها
• قابلیت‌های سیستم لرزش‌گیر

نکات مهم در خرید دوربین

پس از آشنایی با انواع دوربین‌های عکاسی و مشخصات فنی هریک، باید نیاز خود از خرید دوربین عکاسی را مشخص کنید. آیا صرفا قصد ثبت لحظات خانوادگی را دارید، یا به‌دنبال پیشرفت در حوزه‌ی عکاسی هستید؟ درادامه مهم‌ترین نکات در خرید دوربین توضیح داده شده‌اند که با پاسخ به هریک می‌توانید به محصولی مناسب‌تر با نیاز‌های خود برسید.

قابلیت تعویض لنز

شاید مهم‌ترین تصمیمی که پیش از خرید دوربین باید بگیرد، وجود قابلیت تعویض لنز باشد. دوربین‌های عکاسی را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: لنز ثابت و امکان تعویض لنز. دوربین‌های دارای لنز ثابت عموما به لنز‌هایی با فاصله‌ی کانونی متوسط مجهز هستند که توانایی ثبت تصاویر واید تا تله ‌فوتو را دارند. البته در‌این ‌بین محصولات سوپرزوم نیز وجود دارند که با لنز ثابت خود قادر به ثبت فواصل کانونی بسیار دورتر نیز هستند؛ اما در طرف دیگر دوربین‌هایی با قابلیت تعویض لنز (Interchangeable Lens Cameras)، را می‌توان دنیایی متفاوت دانست؛ جایی که با استفاده از هر لنز کاربری و قابلیت‌های بیشتری به دوربین بخشیده می‌شود. دوربین حرفه‌ای با قابلیت تعویض به ‌معنای کیفیت تصویر بهتر نیست

فراموش نکنید خرید دوربین‌های حرفه‌ای با قابلیت تعویض لنز، تنها شروع داستان است و برای استفاده از تمام توانایی‌های دوربین چاره‌ای جز خرید لنز‌های گران‌قیمت و باکیفیت ندارید. این در حالی است که هزینه‌ی لازم برای استفاده از لنز‌های حرفه‌ای، برخی مواقع بسیار بیشتر از برچسب قیمت بدنه‌ی دوربین است. پس پیش از خرید دوربین‌های حرفه‌ای اهداف و بودجه‌ی خود را بررسی و سپس اقدام به خرید آن‌ها کنید. اگر قصد استفاده از دوربین حرفه‌ای ILC (با قابلیت تعویض لنز) را لنز‌های رده ‌پایین و ارزان‌قیمت را دارید، پیشنهاد می‌کنیم به‌سراغ دوربین‌هایی با لنز ثابت بروید؛ زیرا عموما لنز‌های به‌کاررفته در این دوربین‌های کیفیت مشابه یا حتی بهتری درمقایسه ‌با لنز‌های رده ‌پایین و ارزان دوربین‌های حرفه‌ای دارد. 

قانونی اصلی برای خرید دوربین وجود دارد:

• اگر به‌دنبال خرید دوربین لنز ثابت هستید، تمام بودجه‌ی خود را برای بدنه‌ای با بیشترین امکانات ممکن صرف کنید.
• اگر به‌دنبال خرید دوربین حرفه‌ای با قابلیت تعویض لنز هستید، ارزان‌ترین بدنه‌ را بخرید که نیاز‌های شما را تا حد معقولی برآورده می‌کند و بخش اصلی بودجه را صرف خرید بهترین لنز‌ها کنید.

بدون‌آینه یا DSLR؟

حذف آینه و تغییر ساختاری دوربین‌های عکاسی را می‌توان بزرگ‌ترین تحول این صنعت در دهه‌ی گذشته دانست. برند‌هایی مثل پاناسونیک، المپوس و سونی سرمایه‌گذاری گسترده‌ای در دوربین‌های بدون ‌آینه کردند. موفقیت‌های این شرکت‌ها به ‌خصوص سونی باعث شد تا دیگر بازیگران این عرصه نیز به تولید دوربین‌های بدون ‌آینه بپردازند.

پیدایش DSLR

طراحی دوربین‌های DSLR با بعضی محدودیت‌ها و اشکالات ذاتی مواجه است. برخی از این محدودیت‌ها به این حقیقت برمی‌گردد که SLRها از ابتدا برای فیلم‌های مکانیکی طراحی شده بودند و بعد از گذر به دوران دیجیتال، حسگر نوری دیجیتال در همان بدنه‌ی مکانیکی قدیمی به‌کاررفته است. به ‌جز مدارهای به‌کاررفته در حسگر دیجیتال و نمایشگر پشت دوربین و بقیه قسمت‌های الکترونیکی، همان آینه‌ی مکانیکی، همان منشور و منظره ‌یاب نوری، همان فاز یاب برای فوکوس خودکار و سیستم لنز که سال‌ها در دوربین‌های SLR آنالوگ استفاده می‌شد، در DSLRها نیز استفاده می‌شود. درحقیقت فقط رسانه‌ی دوربین سنتی آنالوگ عوض شده و به‌ جای ثبت تصویر روی فیلم‌های مکانیکی از حسگر دیجیتالی استفاده می‌شود. سنگین و حجیم بودن DSLRها از محدودیت‌هایی نشئت می‌گیرد که در این طراحی قدیمی وجود دارد. آینه‌ی درون دوربین‌های DSLR باید به‌ اندازه‌ی حسگر دیجیتال باشد و منشوری که شعاع نور را برای انتقال به منظره‌ یاب از عمودی به افقی تبدیل می‌کند، باید به‌ اندازه‌ی آینه باشد که مجموع این‌ها به ‌علاوه‌ی فضای لازم بینشان برای عملکرد صحیح باعث حجیم و سنگین شدن غیرقابل ‌تغییر این دوربین‌ها می‌شود.

مقاله‌ی مرتبط:

مهم‌ترین عامل گرایش تولیدکنندگان بزرگ به استفاده از طراحی قدیمی در دوران گذر از فیلم‌های سنتی به دیجیتال، حفظ سازگاری لنزهای موجود روی این پلتفرم تازه معرفی شده بود. زمانی ‌که حسگرهای دیجیتالی هنوز به قدرتی نرسیده بودند که عموم مردم را ترغیب به خرید دوربین دیجیتال بکنند، هزینه‌ی اضافی برای خرید لنز می‌توانست به شکست این محصول منتهی شود. برای حفظ سازگاری، تولیدکنندگان مجبور شدند Flange Distance (فاصله‌ی بین محل اتصال لنز تا حسگر) را حفظ کنند. استفاده از حسگرهای کوچک‌تر مانند APS-C به ‌نظر راه مناسبی برای کاهش حجم DSLR ها به‌ نظر می‌رسد؛ اما همین Flange Distance و سازگاری با لنزها باعث بزرگ و سنگین شدن دوربین می‌شود. لنزهای ۳۵ میلی‌متری قدیمی با دوربین‌های فول‌ فریم جدید برگشتند و قرار دادن منشور، آینه‌ و لنز ۳۵ میلی‌متری در آن‌ها باعث شد به زمان دوربین‌های آنالوگ سنگین باز گردیم. از طرف دیگر برای پیشگیری از هزینه‌ی بیشتر در طراحی و بازاریابی دوباره‌ی لنزها و رسیدن به حداکثر سازگاری با محصولات قدیمی تولیدکنندگان مجبور به نگه داشتن Flange Distance در APS-C و Full Frameها شدند. از محتویات درون DSLR ها نمی‌توان به‌ سادگی چیزی را کم کرد و وجود آینه عامل پیچیده شدن مکانیزم داخلی و سخت شدن ساخت و پشتیبانی از این دوربین‌ها است.

بدون‌آینه‌ها وارد می‌شوند

دوربین‌های بدون ‌آینه یا Mirrorless به‌ دلیل حذف آینه‌ی به‌کاررفته در DSLRها به این نام شناخته می‌شوند. با ظهور این دوربین‌ها بسیاری از تولید ‌کنندگان متوجه شدند که وزنه‌ی بازار در آینده به‌ سمت آن‌ها خواهد چرخید. DSLRها هرسال بدون تغییرات مهم تکرار می‌شوند و به ‌نظر می‌رسد نوآوری در آن‌ها به انتها رسیده است. در این هنگام دوربین‌های بدون ‌آینه با تغییرات ساختاری خود وارد گود رقابت شدند. حذف آینه و منشور، قرارگیری مستقیم حسگر در پس لنز و جایگزینی منظره‌ یاب الکترونیکی باعث شد تا بدون ‌آینه‌ها در بدنه‌ای کوچک‌تر امکانات و آزادی عمل بیشتری ارائه دهند. از مزایای بدون ‌آینه‌ها می‌توان به ‌موارد زیر اشاره کرد:

• بدنه‌ی سبک‌تر و کوچک‌تر
• صدای کمتر
• لرزش کمتر دوربین (حذف مکانیزم جابه‌جایی آینه)
• سرعت بیشتر
• پیش‌نمایش زنده‌ی تصویر در منظره‌یاب و Live View
• حذف سیستم فوکوس خودکار ثانویه
• ساخت ارزان‌تر
• فوکوس توانمند‌تر با تعداد نقاط فوکوس نامحدود

البته بدون‌آینه‌ها هنوز دربرابر DSLRها ضعف‌هایی دارند که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• کیفیت پایین‌تر و تأخیر منظره‌ یاب الکترونیکی درمقایسه‌ با اپتیکال‌ها
• عمر باتری کمتر
• تعداد لنز محدود‌تر

در سال‌های گذشته مقایسه دوربین‌های DSLR و بدون ‌آینه همواره از داغ‌ترین بحث‌های دنیای فناوری بوده است. برخی از کارشناسان عمر DSLRها را تمام‌شده می ‌‌دانند و معتقد هستند در آینده دیگر شاهد عرضه‌ی این دسته از محصولات نخواهیم بود. در طرف دیگر نیز برخی از کارشناسان اعتقاد به کوتاه‌ بودن عمر بدون ‌آینه‌ها و بازگشت صنعت به سوی DSLR‌ها دارند. در همین زمینه پیشنهاد می‌کنیم تجربه‌ی لئون نیل عکاس نام‌ دار ژانر ورزشی و دنیل لی عکاس مطرح حوزه پرتره را در استفاده از هر دو سیستم DSLR و بدون ‌آینه مطالعه کنید.با رشد بدون ‌آینه‌ها، پیشنهاد ما سرمایه‌گذاری در این اکوسیستم است

به اعتقاد ما درحال‌ حاضر، خرید DSLR تنها در صورتی معقول است که تعداد زیادی از لنز‌های یک سیستم را در اختیار دارید؛ به ‌همین ‌دلیل استفاده از جدید‌ترین بدنه‌ها می‌تواند تا چندین سال نیاز‌های شما را برآورده کند. باوجوداین، اگر در حال ورود به دنیای دوربین‌های عکاسی هستید یا تغییر سیستم دوربین (استفاده از برند یا مانت دیگر) را در نظر دارید، به ‌شدت پیشنهاد می‌کنیم محصولات بدون‌آینه را انتخاب کنید. اعلام رسمی کانن برای تولید ‌نکردن هرگونه لنز برای سیستم بسیار بزرگ و محبوب EF این شرکت، می‌تواند مهم‌ترین گواهی باشد که DSLRها آینده‌ای ندارند و حتی کانن نیز که پادشاهی خود را روی آن بنا نهاده، در حال ترک آن است.

سرعت عکاسی

این روزها بسیاری از دوربین‌ها به ‌لطف پردازنده‌های توانمند خود توانایی خوبی در ثبت سریع تصاویر دارند. فوکوس سریع‌تر، توانایی عکاسی پیاپی با نرخ بیشتر و حجم مناسب حافظه‌ی بافر آن‌ها را به گزینه‌های مناسبی برای ثبت تصاویر از سوژه‌های سریع تبدیل می‌کنند. با این ‌حال، اگر به‌دنبال عکاسی از سوژه‌های بسیار سریع (مثل ژانر ورزشی یا حیات وحش) هستید، باید از دوربینی بسیار توانمند بهره ببرید. در حال‌ حاضر، محصولات مخصوص عکاسان ورزشی در بازار وجود دارد که قادر به ثبت تصاویر با نرخ ۱۰ تا ۲۰ فریم ‌بر‌ثانیه برای چند ثانیه هستند. در نظر داشته باشید اگر عکاسی از سوژه‌های بسیار سریع کاربری شما را تشکیل نمی‌دهد، دوربینی با نرخ عکاسی پنج فریم ‌بر‌ثانیه هم قادر خواهد بود تا تمام نیاز‌ها را به ‌شکلی مطلوب تأمین کند و نیازی به خرید بدنه‌های گران‌قیمت نیست.

تنظیمات دستی

تمامی دوربین‌های عکاسی امکان ثبت تصاویر با استفاده از حالت خودکار را فراهم می‌کنند؛ اما الگوریتم‌های خودکار ثبت تصویر نقاط ضعف زیادی داشته و در بسیاری از موارد بهترین خروجی را به ارمغان نمی‌آورند؛ به ‌همین ‌دلیل عکاسان حرفه‌ای همواره خود اقدام به اعمال تنظیمات مدنظر می‌کنند. 

دوربین‌های حرفه‌ای برای تغییر سریع تنظیمات، از کلید‌های کنترلی متعددی بهره می‌برند تا کاربران به ‌راحتی و در اسرع وقت موارد مدنظر خود را اعمال کنند. این در حالی است که دوربین‌های کامپکت عموما فاقد کلید‌های کنترلی هستند و برای اعمال تنظیمات دستی کاربر چاره‌ای جز مراجعه به منو‌های دوربین ندارد. 

اگر به تنظیمات دوربین‌های عکاسی تسلط دارید یا به‌دنبال فراگیری حرفه‌ای مهارت عکاسی هستید، پیشنهاد می‌کنیم به ‌سراغ دوربین‌هایی بروید که از کلید‌های کنترلی متعددی بهره می‌برند؛ اما اگر کاربری شما از دوربی صرفا به عکاسی در حالت خودکار خلاصه می‌شود، دوربین‌های کامپکت با بدنه‌ای کوچک‌تر و وزن کمتر گزینه‌ی به ‌مراتب بهتری به‌ شمار می‌روند.

فراموش نکنید یک دوربین صرفا به ‌دلیل بدنه‌ای بزرگ‌تر و تجهیز به کلیدهای کنترلی فراوان، محصولی توانمند‌تر وحرفه ‌ای ‌تر نیست. در حال ‌حاضر، دوربین‌های کامپکت زیادی در بازار وجود دارند که خروجی تصویر آن‌ها به ‌مراتب بهتر از نمونه‌هایی با بدنه‌ی بزرگ و مشابه با دوربین‌های حرفه‌ای رده‌بالا است.

وزن و ارگونومی

بسیاری از کاربران هنگام خرید دوربین عکاسی توجه کمی به ‌این مؤلفه دارند؛ درحالی‌که شاید بتوان آن را یکی از تأثیرگذارترین موارد در این زمینه دانست. احتمالا با افرادی برخورد داشته‌اید که علاقه‌ی زیاد آن‌ها به عکاسی باعث شده است تا دوربینی حرفه‌ای با بدنه‌ای بزرگ و سنگین خریداری کنند؛ اما پس از مدتی وزن زیاد دوربین و سختی کار با آن باعث شده است تا دوربین خود را در بسیاری از مواقع به ‌همراه نداشته باشند.

ماهیت دوربین‌های عکاسی و کاربرد آن‌ها الزام می‌کند تا دوربین همواره در شرایط مختلف همراه کاربر باشد؛ اما آیا آماده‌ی حمل وزن ۱ تا ۲ کیلوگرمی دوربین‌های حرفه‌ای با بدنه ‌‌های بزرگ و لنز‌های سنگین آن‌ها هستید؟ در نظر داشته باشید دوربین‌های بزرگ‌تر به ‌دلیل آسیب‌پذیری بیشتر به کیف‌های بزرگ‌تری نیز برای حمل نیاز دارند که این موضوع به‌ خودی‌ خود قابلیت حمل را سخت‌تر می‌کند.

همیشه برای رسیدن به کیفیت عکس خوب، به دوربینی با بدنه‌ای بزرگ نیاز ندارید. بزرگ‌ترین قوت دوربین‌های بزرگ‌تر را می‌تواند گریپ بهتر (امکان در دست گرفتن دوربین برای بازه‌های زمانی طولانی) و قابلیت‌های کنترلی بیشتری دانست؛ اما در طرف مقابل وزن سنگین آن‌ها بیشتر برای کاربران حرفه‌ای و عکاسان توجیه دارد. بد نیست بدانید بسیاری از عکاسان حرفه‌ای نیز برای ثبت تصاویر در سفر‌های خود دوربین کامپکتی به‌همراه دارند که برای استفاده‌های شخصی عموما از آن بهره می‌برند.

اگر به دوربین برای ثبت لحظات خانوادگی یا سفر‌های خود نیاز دارید، به ‌شدت پیشنهاد می‌کنیم به ‌سراغ محصولات کامپکت بروید. در نظر داشته باشید محصولاتی با بدنه‌ی کوچک و قابلیت تعویض لنز نیز وجود دارند که کیفیت مشابهی با انواع حرفه‌ای و بزرگ‌تر به ارمغان می‌آورند.ابعاد بدنه و ارگونومی دوربین را با کاربری خود به دقت بسنجید

در صورتی‌ که کاربری حرفه‌ای هستید و تصمیم خود را برای خرید دوربین‌هایی با بدنه‌ای بزرگ و کلید‌های کنترلی متعدد گرفته‌اید؛ اما بین چند محصول از برند‌های مختلف تردید دارید، پیشنهاد می‌کنیم به فروشگاه‌های فیزیکی مراجعه کنید و دوربین‌ها را در دست بگیرید تا ارگونومی و گریپ هریک را با توجه‌ به مشخصات فیزیکی دست‌های خود بسنجید. به‌ عنوان مثال دوربین‌های بدون ‌آینه ILC (قابلیت تعویض لنز) سونی بدنه‌ای کوچک‌ و سبک‌تر در مقایسه ‌با محصولات بدون‌ آینه کانن دارند؛ اما گریپ بدتری دارند و عکاسی طولانی ‌مدت با دوربین‌های کانن سری EOS R خستگی کمتری به‌‌ ویژه برای انگشتان دست به‌ همراه دارد.

درگاه‌ها و اتصالات

درگاه‌ها و اتصالات دوربین برای کاربری خانگی شاید چندان موضوع مهمی نباشد؛ اما این بخش از دوربین‌های عکاسی برای کاربران حرفه‌ای بسیار حیاتی است. با این‌حال برخی درگاه‌های جدید دوربین‌ها می‌تواند برای کاربران عادی نیز بسیار کاربردی و جذاب باشد. به ‌صورت خلاصه می‌توان موارد زیر را به ‌عنوان مهم‌ترین درگاه‌ها و اتصالات دوربین معرفی کرد:

برای کاربران خانگی:

• وجود درگاه میکرو USB یا USB-C و قابلیت شارژ دوربین از آن طریق

برای کاربران حرفه‌ای:

• وجود درگاه دوگانه‌ی کارت حافظه‌
• درگاه HDMI (ترجیحا در ابعاد اصلی)
• ورودی میکروفن و خروجی هدفون

دوربین‌های مدرن از اتصالات بی‌سیم مانند NFC و Wi-Fi بهره می‌برند. به ‌لطف این فناوری‌های کاربران می‌توانند گوشی هوشمند خود را به ‌راحتی به دوربین متصل و از راه دور اقدام به عکاسی کنند. همچنین انتقال سریع تصاویر ثبت شده از دوربین به گوشی یا اشتراک‌ گذاری مستقیم در شبکه‌های اجتماعی از دیگر مزیت‌های اتصالات بی‌سیم است که هنگام خرید باید به‌ آن‌ها توجه داشته باشید. این موضوع چندان برای GPS صدق نمی‌کند. این فناوری با برچسب‌گذاری جغرافیایی روی تصاویر، امکان اطلاع از مکان دقیق عکس‌برداری را فراهم می‌کند که البته عموما برای کاربران حرفه‌ای اهمیت دارد.

کیفیت ساخت و مقاومت دربرابر شرایط جوی

دوربین‌های عکاسی به ‌دلیل ماهیت کاربری خود، باید از بدنه‌ای بسیار باکیفیت بهره ببرند. کاربران از این محصولات عموما چندین و حتی ۱۰ تا ۲۰ سال استفاده می‌کنند؛ به‌ همین ‌دلیل کیفیت ساخت بالا امری الزامی است. این موضوع در دوربین‌های حرفه‌ای بیش از سایر انواع اهمیت دارد. خوشبختانه محصولات برندهای مطرح دنیای دوربین‌های عکاسی همگی کیفیت ساخت بسیار بالایی دارند و رقابت میان شرکت‌های فعال باعث شده است تا هرروز شاهد پیشرفت در این حوزه باشیم. به‌ عنوان مثال بسیاری از کارشناسان کیفیت ساخت دوربین‌های فول‌ فریم جدید پاناسونیک S1 و S1R را مشابه با تانک می‌دانند و عمر احتمالی این دوربین‌ها را بیش از عمر خود کاربر پیش‌بینی می‌کنند. 

نکته‌ای که در این زمینه باید به آن توجه داشته باشید، میزان مقاومت دوربین دربرابر شرایط جوی مختلف است. بسیاری از دوربین‌های حرفه‌ای رده‌بالا دربرابر نفوذ گرد‌و‌غبار، رطوبت و باران و سرمای شدید مقاومت خوبی دارند و کاربر قادر به استفاده از دستگاه در شرایط مختلف آب‌و‌هوایی خواهد بود. برخی دوربین‌ها نیز کاملا ضدآب بوده و می‌توانید از آن‌ها برای ثبت تصاویر زیر آب بهره ببرید. البته این دسته از محصولات را انواع پایین‌ رده و کامپکت تشکیل می‌دهند و نمی‌‌توان انتظار کیفیت تصویر بسیار خوبی از آن‌ها داشت.

نیازهای دوربین مخصوص هریک از ژانرهای عکاسی

هر کاربری و ژانر عکاسی، نیاز‌های به‌خصوصی دارد

پیش از خرید دوربین عکاسی باید سبک عکاسی خود را مشخص کنید. عکاسی در ژانر‌های مختلف نیازمند مشخصه‌های فنی و تجهیزات متفاوتی است. به ‌عنوان مثال نمی‌توان با دوربین عکاسی مخصوص منظره یا پرتره، به ثبت تصاویر ورزشی پرداخت. در همین زمینه نیز شاهد مدل‌های مختلفی در سبد محصولات هر برند هستیم. در این بخش تنها به نیاز‌های لازم در بدنه‌ی دوربین برای هریک از ژانر‌های عکاسی اشاره می‌کنیم؛ درحالی‌که قطعا نیازمندی‌های لنز‌ها نیز در این زمینه تفاوت بسیاری با یکدیگر دارد.

درادامه برخی از محبوب‌ترین ژانر‌های عکاسی و تجهیزات موردنیاز هر یک‌ را تشریح می‌کنیم.

منظره

• رزولوشن بالای حسگر
• گستره‌ی دینامیکی عالی
• عملکرد بسیار خوب در شرایط نوری تاریک
• مقاومت دربرابر شرایط مختلف آب ‌و‌هوایی

خیابانی

• ابعاد کوچک و قابل‌حمل دوربین
• عملکرد خوب در شرایط نوری تاریک
• مقاومت دربرابر شرایط مختلف آب‌ و‌هوایی

رویداد

• فوکوس خودکار دقیق و سریع
• سرعت زیاد دوربین در ثبت تصاویر
• عملکرد بسیار خوب در شرایط نوری تاریک

پرتره

• فوکوس خودکار خوب
• رزولوشن بالای حسگر
• عملکرد بسیار خوب در شرایط نوری تاریک

ورزشی یا حیات وحش

• فوکوس خودکار بسیار سریع و دقیق
• سرعت عکاسی بسیار بالا
• حافظه‌ی بافر حجیم
• لرزش‌گیر داخلی توانمند
• مقاومت دربرابر شرایط آب‌و‌هوایی مختلف

خانوادگی

• سرعت‌ عمل زیاد
• قیمت مناسب
• ابعاد کوچک و قابل‌حمل
• کاربری آسان

فیلم‌برداری

• پشتیبانی از رزولوشن و فرمت‌های مختلف فیلم‌برداری
• مجهز به ابزار‌های نرم‌افزاری کمکی فیلم‌برداری
• لرزش‌گیر داخلی توانمند
• فوکوس خودکار بسیار خوب

برترین برند‌های دوربین‌های عکاسی

شاید یکی از بزرگ‌ترین سؤالات کاربران پیش از خرید دوربین، برند آن‌ها باشد. حتما بارها با این سؤال مواجه شده‌اید: «بهترین برند دوربین چیست؟». در دنیای دوربین‌های عکاسی نیز مانند سایر شاخه‌های فناوری برند‌های مطرحی رقابت می‌کنند که محصولاتی با عملکرد و قابلیت‌های مشابه به یکدیگر تولید می‌کنند. به‌ عنوان مثال اگر دوربین‌های بدون ‌آینه و رده‌بالا مجهز به حسگر‌هایی با رزولوشن زیاد را بررسی کنیم، با نام‌های سونی a7R IV، کانن EOS R5، نیکون Z7 و دوربین پاناسونیک S1R برمی‌خوریم. شاید اگر مبنای اصلی مقایسه خروجی نهایی تصویر باشد، تفاوت ضعیف‌ترین با بهترین نمونه‌ی موجود کمتر از جدی باشد که حتی کارشناسان نیز قادر به تشخیص آن باشند.

در همین زمینه عموما قابلیت‌های افزوده مطرح می‌شود که ارزش خرید دوربین را برای هر عکاسی با توجه کاربری آن تعیین می‌کند. در مثال بالا فرضا اگر شخصی به‌دنبال فوکوس سریع و دقیق باشد، شاید سونی را بتوان بهترین گزینه دانست؛ اگر قابلیت‌های حرفه‌ای فیلم‌برداری اهمیت داشته باشد احتمالا محصول کانن گزینه‌ی مناسب‌تری باشد؛ اگر رزولوشن و جزئیات بالا نیاز باشد، شاید برخی قابلیت سنسورشیفت پاناسونیک را بسیار کاربردی بدانند. همان‌ طورکه در سایر دسته‌های دنیای فناوری هیچ برندی را نمی‌توان پادشاه مطلق دانست، در صنعت تجهیزات عکاسی نیز هیچ سازنده‌ای برتری همه ‌جانبه‌ای به سایر برندها ندارد. صرفا باید با شناخت دقیق نیاز‌های خود محصول ایدئال را بیابید.

درادامه برخی از برند‌های مطرح دنیای فناوری را معرفی کرده‌ایم.

کانن

حتی ناآشناترین کاربران با محصولات حوزه‌ی عکاسی نیز نام کانن را شنیده‌اند. این شرکت را می‌توان غول دنیای تجهیزات تصویربرداری و فیلم‌برداری دانست که در دهه‌های اخیر همواره بر تخت پادشاهی این حوزه تکیه زده است. این برند همواره به تولید محصولاتی بسیار باکیفیت شهرت داشته است. طیف گسترده‌ی محصولات کانن باعث شده است تا قادر به تأمین نیاز‌ کاربران مختلف باشد. در کنار تولید تجهیزات فیلم‌برداری و عکاسی حرفه‌ای، محصولاتی رده ‌پایین نیز برای کاربران عادی و نیمه‌حرفه‌ای عرضه می‌کند.  کانن از معدود شرکت‌هایی است که حسگر دوربین‌ها را خود تولید می‌کند. فناوری‌های پیشرفته‌ای مانند سیستم فوکوس خودکار Dual Pixel نیز از دیگر دستاورد‌های این شرکت به ‌شمار می‌رود که مشتریان بسیاری به ‌خصوص در دنیای گوشی‌های هوشمند دارد.

نیکون

نیکون دیگر برند نام‌دار دنیای دوربین‌های عکاسی است که همواره درکنار کانن خود را به ‌‌عنوان بهترین گزینه‌ی موجود معرفی می‌کند. بازه‌ی گسترده‌ی محصولاتی توانمند و باکیفیت درکنار لنز‌های فوق‌العاده‌ی نیکون، این برند را به انتخاب اول بسیاری از کاربران تبدیل کرده است. نیکون نیز همانند کانن برای حفظ جایگاه‌ خود به‌ تازگی وارد دنیای بدون ‌آینه‌ها شده است.

سونی

سونی را می‌توان شاخص‌ترین نام فعلی دنیای دوربین‌های عکاسی و فیلم‌برداری دانست. این برند که پس از خرید بخش دوربین کونیکا مینولتا به ‌صورت رسمی وارد دنیای تجهیزات عکاسی شد، در سال‌های گذشته و به‌ لطف توسعه‌ی دوربین‌های بدون ‌آینه و فول ‌فریم، نام خود را بیش ‌از پیش بر سر زبان‌ها انداخته است. دوربین ‌های سری آلفا سونی به ‌لطف کیفیت ساخت عالی، فناوری‌های پیشتاز و قابلیت‌های متعدد، همواره خود را به‌عنوان بهترین گزینه‌ی موجود برای کاربری‌های مختلف معرفی می‌کنند. سونی بزرگ‌ترین تولید‌ کننده‌ی حسگر دوربین به ‌شمار می‌رود و حسگر مورد نیاز بسیاری از رقبای خود را تأمین می‌کند. ۷۰ درصد گوشی‌های هوشمند جهان نیز به حسگر دوربین ساخت سونی مجهز هستند. حسگر‌هایی توانمند در کنار سیستم فوکوس خودکار فوق‌العاده را می‌توان دو مؤلفه‌ی اصلی محصولات سونی دانست. 

فوجی‌فیلم

فوجی‌فیلم از دیگر بازیگران بسیار قدیمی صنعت عکاسی است که در سال‌های گذشته آن را عموما با دوربین‌های بدون‌آینه و APS-C می‌شناسند. البته فوجی‌فیلم اخیرا با رونمایی از چند دوربین بسیار توانمند مدیوم‌فرمت با قیمت مقرون‌به‌صرفه (درمقایسه‌با محصولات بسیار گران‌قیمت هسلبلاد و فیز‌ وان) به قدرت‌نمایی پرداخته است. فوجی‌فیلم همواره با زبان طراحی خاص و کلاسیک خود علاقه‌مندان و البته منتقدان زیادی داشته است. علم پردازش رنگ این شرکت را نیز می‌توان دیگر قوت آن دانست؛ جایی که مهندسان فوجی همواره بر تولید تصاویری با رنگ‌های زیبا و دقیق تمرکز ویژه‌ای داشته‌اند.

پاناسونیک

پاناسونیک از دیگر نام‌های بزرگ حوزه‌ی تجهیزات عکاسی و فیلم‌برداری است که فعالیت جدی خود در این عرصه را از سال ۲۰۰۹ و عرضه‌ی اولین دوربین بدون ‌آینه با حسگر میکرو چهارسوم آغاز کرد. همکاری تجاری این شرکت با المپوس باعث شد تا این سیستم به یکی از بزرگ‌ترین پلتفرم‌های دنیای دوربین‌های عکاسی تبدیل شود.

پاناسونیک به ‌تازگی برای حضوری قوی‌تر در این عرصه و با همکاری سیگما و لایکا، اتحادیه‌ی L-Mount را راه‌اندازی کرد. بدین ‌ترتیب در سال‌های گذشته شاهد عرضه‌ی دوربین‌های بدون ‌آینه و فول‌فریم پاناسونیک، لایکا و سیگا بودیم. پاناسونیک همچنین به تولید محصولاتی با قابلیت‌های فیلم‌برداری بسیار گسترده شهرت دارد. سابقه‌ی فعالیت این شرکت در حوزه‌ی دوربین‌های سینمایی باعث شد تا حتی دوربین‌های میان ‌رده‌ی پاناسونیک نیز از برخی رقبای بالا رده‌ی خود در بخش فیلم‌برداری امکانات بیشتری ارائه دهند. 

المپوس

بخش تجهیزات عکاسی المپوس در سال ۱۹۳۶ کار خود را آغاز کرد و تا امروز محصولات بسیار متنوعی از انواع دوربین‌های عکاسی خانگی و حرفه‌ای را به ‌بازار عرضه کرده است. المپوس را می‌توان به سیستم اختصاصی چهار سوم آن شناخت. این شرکت درادامه با همکاری پاناسونیک دوربین‌های میکرو چهارسوم (نمونه‌ی بدون‌آینه چهارسوم‌ها) تولید کرد که از اقبال بسیار خوبی نیز برخوردار بود. المپوس تا چندی قبل و بعد از کانن و نیکون به‌عنوان سومین برند بزرگ حوزه‌ی دوربین‌های عکاسی شناخته می‌شد. متأسفانه افت فروش سال‌های اخیر صنعت دوربین‌های عکاسی باعث شد تا المپوس چندی پیش و به ‌صورت رسمی با فروش بخش تجهیزات عکاسی خود به شرکت JIP ژاپن، برای همیشه از این صنعت خارج شود.

لایکا

شرکت آلمانی لایکا از سال ۱۸۶۹ سابقه‌ی ساخت تجهیزات تصویربرداری دارد. این شرکت که عموما با دوربین‌های کلاسیک و رنج ‌فایندر بسیار گران‌قیمت خود شناخته می‌شود، توانایی مهندسی بسیار بالایی در توسعه‌ی لنز و سیستم دوربین را دارد؛ به‌ همین‌ دلیل پاناسونیک و سیگما این شرکت و مانت L آن را برای استفاده در محصولات خود برگزیدند. به ‌گفته‌ی مهندسان اتحادیه‌ی L-Mount، مانت لایکا بهترین و ایدئال ‌ترین نمونه‌ی موجود است و حتی از انواع جدیدی مانند مانت بدون ‌آینه Z نیکون و RF کانن نیز طراحی بهتری دارد.

سایر برندها

دنیای دوربین‌های عکاسی نام‌های بزرگی را به ‌خود دیده است که در سال‌های اخیر شاهد کناره‌گیری یا کاهش فعالیت آن‌ها در این صنعت بوده‌ایم. کداک، پنتاکس، ریکو، کسیو و سامسونگ را می‌توان برخی از برند‌های فعال گذشته دانست که در حال‌ حاضر، جایگاه چندانی ندارند و خرید محصولات آن‌ها را توصیه نمی‌کنیم.

لوازم جانبی

بسیاری از کاربران هنگام خرید دوربین عکاسی، بودجه‌ی خود را تمام‌ و‌ کمال برای بدنه یا بدنه و لنز در نظر می‌گیرند؛ اما نکته‌ی مهم در این زمینه الزامی بودن اختصاص بخشی از بودجه به لوازم جانبی است؛ زیرا تهیه‌ی آن‌ها را می‌توان الزامی دانست. این موضوع برای کاربران حرفه‌ای نیز اهمیت بیشتری پیدا می‌کند؛ چراکه لوازم جانبی رده‌بالا مانند کارت‌های حافظه‌ی سریع نیاز به پرداخت مبلغی زیادی دارند.

کیف

خرید کیفی با ابعاد مناسب برای حمل تمامی تجهیزات عکاسی ضروری است. در نظر داشته باشید باتوجه‌ به تعداد و وزن تجهیزات، کیفی را انتخاب کنید تا در بازه‌های زمانی طولانی خستگی کمتری را به ‌همراه داشته باشد. محافظت ایدئال از تجهیزات دربرابر ضربه، مقاومت دربرابر شرایط جوی مانند نفوذ آب یا گرد‌و‌غبار و ارگونومی خوب برای حمل آسان تجهیزات، دسترسی آسان و سریع به برخی موارد مدنظر در کیف، از مهم‌ترین مؤلفه‌های خرید کیف مناسب است.

کارت حافظه

کارت حافظه بخش جدایی ناپذیر دوربین‌های عکاسی است. این دستگاه‌ها به‌ دلیل فقدان حافظه‌ ذخیره‌ سازی برای ثبت تصاویر نیاز به کارت حافظه دارند. به ‌همین ‌دلیل، حتما بخشی از بودجه را برای خرید کارت‌ حافظه‌ای سریع، با حجم مناسب و کیفیت ساخت خوب از برندی مطرح با گارانتی معتبر، اختصاص دهید.

سایر تجهیزات

سه‌پایه، فیلتر لنز (به‌ خصوص فیلترهای UV)، فلش اکسترنال، ضبط ‌کننده‌ی صدا و باتری اضافه، از دیگر لوازم جانبی هستند که بیشتر کاربران حرفه‌ای و باتوجه‌ به نیاز‌های خود اقدام به خرید آن‌ها می‌کنند. 

بیمه‌

دوربین‌های عکاسی و لنز‌های آن‌ها تجهیزات بسیار گران ‌قیمتی هستند و خرید نمونه‌های رده ‌بالای آن‌ها برچسب قیمت چندهزاردلاری را به‌ همراه خواهد داشت؛ به‌همین ‌دلیل برخی شرکت‌های بیمه داخلی شرایطی را برای بیمه‌ی تجهیزات عکاسی فراهم کرده‌اند که کاربران با پرداخت مبلغی (حدودا ۴ درصد قیمت بدنه دوربین) خدماتی را به کاربران ارائه می‌دهند. برخی از این خدمات عبارت‌اند از: ضربه و شکستگی‌، نم‌زدگی و آب‌خوردگی‌، نوسان برق‌، شن‌زدگی و آتش‌گرفتگی و ذوب‌شدگی است که شامل شرایط گارانتی نمی‌شوند. درصورت خسارت سنگین دوربین و نبود امکان تعمیر آن نیز شرکت‌های بیمه حدود ۸۵ درصد قیمت دوربین را پرداخت می‌کنند. باتوجه ‌به افزایش زیاد قیمت دوربین و در خطر بودن آن به ‌دلیل شرایط کاربری (حمل همیشگی و استفاده در شرایط مختلف)، تهیه‌ی بیمه شاید اقدامی معقولانه باشد.