باتری‌های لیتیوم دیاکسید کربن سیستم‌های جالبی برای ذخیره‌سازی انرژی محسوب می‌شوند که چگالی انرژی بسیار زیادی دارند و درواقع، چگالی آن‌ها بیش از هفت‌برابر باتری‌های لیتیوم‌یونی موجود است. البته تاکنون دانشمندان نتوانسته‌اند نمونه‌ی اولیه‌ی کاملا قابل‌شارژی از این نوع باتری‌ها تولید کنند و تا‌به‌امروز، تنها ظرفیت فراوان ذخیره‌ی انرژی آن‌ها اثبات شده است.
وقتی باتری لیتیوم‌کربن شارژ خود را از دست می‌دهد، لیتیوم کربنات و کربن تولید می‌کند. لیتیوم کربنات در چرخه‌ی شارژ بازیافت می‌شود؛ اما کربن در کاتالیزور انبار خواهد شد که درنهایت، به پایان عمر باتری می‌انجامد.
دانشمندان از مواد جدیدی در باتری دیاکسید کربنی خود استفاده کردند تا لیتیوم کربتات و کربن به‌صورت هم‌زمان و با بازدهی درخورتوجه بازیافت شود. آن‌ها از مولیبدن دی‌سولفید به‌عنوان کاتالیزور کاتدی بهره بردند که در ترکیب با الکترولیت هیبریدی، کربن را در فرایند چرخش وارد می‌کند. ترکیب مواد جدید در آزمایش گروه محققان به‌جای چند ماده‌ی مجزا، از ماده‌ای کامپوزیتی استفاده می‌کند که فرایند بازیافت را هم با بازدهی بیشتر ممکن خواهد ساخت.
بخشی از تحقیق اخیر درباره‌ی باتری‌های لیتیوم‌کربن را وزارت انرژی آمریکا پشتیبانی می‌کند. در این وزارتخانه، دفتری اختصاصی برای انرژی‌های تجدیدپذیر و افزایش بازدهی انرژی فعالیت می‌کند. به‌علاوه، بنیاد ملی علوم آمریکا هم بخشی از کمک‌هزینه‌ی تحقیقات را متقبل شد. قطعا تا تجاری‌شدن دستاوردهای دانشمندان در حوزه‌ی ساخت باتری‌های لیتیوم‌کربن زمان زیادی باقی مانده است اما هرگونه پیشرفت در صنعت ساخت باتری می‌تواند امید به پیشرفت‌های کاربردی‌تر را در این حوزه افزایش دهد؛ حوزه‌ای که به گواه بسیاری از کارشناسان، با سرعت پیشرفت بخش‌های دیگر دنیای فناوری هماهنگ نبوده است.
